Hai bunda2 sekalian, saya newbie nih di forum ini, sekedar ingin curhat, alhamdulillah kalau ada yg bisa memberikan saran
Sy mahmud yang baru setahun lebih dikit menikah dengan suami dan alhamdulillah baru dikaruniai jagoan kecil. Keluarga kecil saya merupakan wujud impian saya, dimana saya ingin membangun sebuah masa depan baru yang lebih baik dari kehidupan sy sebelumnya. Kenapa?
Semua berawal dari keluarga sy. Sy merupakan anak perempuan dan sulung. Walaupun sebenarnya tidak benar2 sulung, karena sy adalah anak semata wayang ibu kandung dan bpk kandung saya. Tapi karena mereka bercerai dan ibu saya menikah lagi dengan papa tiri saya, akhirnya saya menjadi anak sulung dan memiliki 3 adik dari papa tiri dan ibu kandung saya.
Sedari kecil saya sll dididik sangat disiplin. Berbohong sedikit, telat pulang sedikit, main kelamaan sedikit, ga belajar, main terus, keluar sama temen, punya pacar, dll selalu kena damprat dari ibu dan papa saya. Sy sudah menganggap papa tiri sy seperti bpk kandung sy sendiri ya bun, krn bpk kandung sy pun selama sy dibesarkan kurang perhatian dng sy (bhkan tidak pernah perhatian, sampai suatu ketika saat sy sudah kuliah saya datangi dia). Sy dituntut untuk menjadi anak sulung yg bisa membantu orang tua dan menjadi pedoman untuk adik2 saya, krn dulunya papa tiri sy pun dididik demikian oleh ortunya. Sangat keras, sehingga kata2 dan perbuatan ibu dan papa sy selalu membekas di hati sy sampai sekarang dan membulatkan tekad sy untuk tidak meneruskan tradisi itu pada anak sy.
Sy sebenrnya tidak masalah kl sy dididik disiplin sprti itu, toh akibatnya sy jd terbiasa mandiri. Sy jd terbiasa menangani masalah sy sendiri sehingga bebrapa kali sy bisa sll berprestasi. Namun hal tersebut tidak benar2 diterapkan kpd adik2 sy. Menurut sy ibu dan papa sy tdk sedisiplin itu pada adik2 sy. Ibu sy cenderung lebih sayang pd adik kedua sy, sedangkan papa sy sangat membela adik ke 3 dan 4 sy. Setiap kerja bantu2 di rumah kl sy males2an, selalu didamprat, sedangkan adik2 sy bisa berleha2. Kl sy membela diri, tuh adik2 sy aja enak2an tidur2an di kamar, ibu sy membela adik ke 2 sy dng alasan dia anak laki2, jadi wajar aja kaya gt, sedangkan papa sy bilang adik ke 3 dan 4 sy masih kecil jd belum bisa ngapa-ngapain padahal sampe mereka udah SMA pun tetep aja kaya gitu. Dan hal itu terjadi bukan masalah itu saja dan hingga sy dan adik2 sy dewasa. Menurut ortu sy anak sulung itu HARUS SELALU MENGALAH dan MEMBANGGAKAN KELUARGA. Hal tersebut yg membuat sy muak hingga akhirnya sy dewasa. Sy akui ortu sy sebenernya sayang kpd sy, rela menyekolahkan sy tinggi2 walaupun dengan jurusan yg mereka paksakan dan dengan prinsip "kami menyekolahkan kamu tinggi2 agar ketika sudah besar, kamu bisa membantu kami."
Sebelum saya berpikir untuk menikah, sy tidak mempermasalahkan hal tsb. Dan ketika sy sudah mau menikah, barulah masalah demi masalah terjadi. Mungkin krn keadaan sy di dalam keluarga sprti itu, akhirnya sy memutuskan untuk segera menikah ketika mendapatkan pacar yg lebih tua 12 tahun dr sy. Sy memutuskan hal tsb disamping krn memang sy mencintai suami sy, sy ingin keluar dr "aturan" keluarga sy. Setelah mengenal suami sy, sy merasakan adanya benar2 kasih sayang yg tulus tanpa membutuhkan imbalan. Selain suami sy, mertua sy pun membuat sy merasa sangat disayang. Masalahnya dari awal ibu dan papa sy sudah pasti tidak setuju dng suami sy krn suami sy bekerja di perusahaan swasta dng status yg masih kontrak dan tidak ada kepastian utk diangkat. Ibu sy selalu mewanti-wanti utk mencari pasangan yg mapan, sehingga kelak sy menikah, saya masih bisa membantu keluarga dng kemampuan sy snediri tnp mengandalkan suami sy. Tapi yg namanya hati kan tdk bisa dipaksakan. Akhirnya sy memperjuangkan hubungan sy, mulai memberanikan diri utk keluar dari aturan2 keluarga sy dan memperjuangkan keinginan sy.
Sy pun pernah minggat dr rumah krn sudah tidak tahan, setiap sy pulang sedikit kemaleman (paling malem jam 9) saya selalu dimarahi ibu dan papa saya padahal sy wkt itu sudah bekerja. Yg membuat sy tidak tahan dan minggat saat itu adalah mereka sll memarahi sy tidak mengenal tempat. Membentak-bentak sy dng kata2 kasar ditelepon sehingga kedengaran teman2 sy, padahal sy hanya berkumpul makan bersama teman2 sy dan lupa mengabari mereka. Dan saat itu umur sy sudah 23 an. Sy pikir sy sudah cukup dewasa utk mengetahui mana yg baik dan yg buruk sehingga sy pun muak diperlakukan seperti itu terus sedangkan adik sy yg laki2 bisa bebas keluyuran kapan pun semaunya tidak pernah dibentak2 depan umum sprt sy krn bagi mereka anak laki2 mah bebas ga akan kenapa2 kl keluar malem2 juga. Sy pun muak dan minggat saat itu, wlaupun cuma minggat ke rumah orang tua bpk kandung sy.
Dan setelah minggat dan kembali ke rumah, mereka sedikit melunak dan akhirnya mengijinkan sy utk menikah. Tentunya dng syarat, semua biaya pernikahan ditanggng olh suami sy, krn bg mrk saat itu belum siap utk menikahkan sy, krn masih harus menyekolahkan adik2 sy dll. Akhirnya sy dan suami sempat bersitegang, krn dr tradisi keluarga suami, biasanya yg membiayai pernikahan itu dr pihak perempuan, krn pihak perempuan sebgai tuan rumahnya. Ibu mertua dan ibu kandung sy pun saat itu sempat bersitegang, krn ibu sy dng tidk lsgs mengatakan ingin suami sy mempunyai pekerjaan dan penghasilan tetap dulu dan membicarakan masalah keuangan pernikahan kl mau diselenggarakan, harus dr pengantin pria. Akan tetapi kalau diajak utk menikah tidak meriah, ibu saya tidak terima, krn katanya kasian dengan anak gadis sulungnya, menikah pertama kali tp tidak dimeriahkan. Sy malu sebenrnya, bagi sy semua bukan menjadi permasalahan untuk meriah ataupun tidk meriah, sy mengimbangkan kemampuan suami sy saja, tp ibu saya banyak meminta. Karena baginya, semua demi kebahagiaan sy, walaupun sebenernya sy malu, krn pada akhirnya memang sebagian besar (hampir seluruhnya) dibiayai keluarga suami sy, namun ibu sy banyak meminta macem. Seperti setelah menikah ingin sy lgsg punya rumah.
Disitu sy liat suami dan ibu mertua sy sangat sayang kpd sy, mereka pun tetap mengadakannya, walaupun mungkin dalam hati mereka banyak unek2 yg mereka tahan demi perasaan sy.
Setelah menikah ibu dan papa sy jarang kali berkunjung dan perhatian pd kami, dengan alasan harusnya kami yg berkunjung dan perhatian ke org tua. Hal sebaliknya malah ditunjukan oleh mertua sy, walaupun memang jarak mereka lebih dekat ke rumah kami, mereka sering berkunjung bahkan tidak jarang membantu membelikan perabotan rumah. Ketika sy ceritakan itu pd ibu sy, bliau hanya bilang, memang sudah kewajiban keluarga pria buat menanggungnya. Apa iya?
Ketika sy hamil, ibu sy memang terlihat senang, namun tetap sj ada menyesalkan, krn baginya sy dan suami harusnya fokus dulu bekerja jng lgsg punya anak. Sy kecewa, tp sy diam sj.
Setelah menikah ibu sy selalu mewanti-wanti jng lepas memberikan "bantuan" untuk keluarga, karena itu sebagai simbol tali hubungan silaturahmi sy dng keluarga agar sy tidak lupa dng keluarga. Memang benar sih, hanya sy sedikit risih krn tiap bulan ibu sy sering menagih, padahal kl gaji sudah masuk, tnp ditagih pun sering lgsg sy kirim. Hanya ketika mulai hamil sy jadi selang seling memberikan bantuan, krn sy butuh untuk cek dokter dan bantu2 keuangan keluarga, dimana gaji suami sy habis untuk bayar kontrakan, listrik, tagihan2, dan biaya bulanan kecil lainnya, disitu sy merasa harus membantu suami sy dengn gaji sy snediri jg. Krn sy tdk pernah mempermasalahkan ekonomi suami sy, apalagi setelah ia dan keluarganya selalu baik membantu kebutuhan rumah. Selain itu suami sy jg kadang sabtu minggu mencari kerja serabutan hanya untuk menambah2 pundi2 keluarga kami atau membelikan sy makanan enak atau keperluan yg sy inginkan. Suami sy pun tdk pernah meminta uang sy, tidak pernah mengurusi gaji sy dipakai utk apa sj, yg pasti ketika uangnya habis, ia pasti akan mencari pekerjaan tambahan diluar utk memenuhi kebutuhan kami lainnya.
Hingga syukuran 4 bulanan, keluarga sy tdk datang membantu2 sma sekali, justru yg banyak membantu mertua dan keluarga suami sy. Mereka hanya datang pada saat malam, ketika semua tamu sudah pulang dan pengajian selesai, seperti tamu. Sy sebenrnya tdk mempermasalahkan, tp mertua sy mulai semakin janggal dng keadaan seperti itu. Apalagi mereka datang menggunakan mobil yg baru dibeli. Entah apa yg ada di benak keluarga suami sy, ketika kami menikah, ortu sy sama sekali tidak mau tahu urusan biaya pernikahan krn belum ada dana utk menikahkan sy, tp beberapa bulan kemudian malah mulai mencicil mobil baru dengan meminjam uang dr koprasi perusahaan tmpat bekerja papa sy. Tp keluarga suami sy hanya bisa tutup mulut krn menjaga perasaan sy.
Hingga emosi pun mulai keluar dr mulut mertua sy ke ibu sy karena ketika sy melahirkan, ibu sy lebih memilih pulang dng alasan mau mengurus papa saya karena kasian baru pulang kota dibanding menjaga sy semalam suntuk saat melahirkan. Entah pd saat itu sy sama sekali tdk mempermasalahkan mau ibu sy jaga atau tidak,mungkin krn sudah terbiasa tidak mengharapkan perhatian ortu sy, yg penting suami sy ada. Tp sepertinya itu sngat mengganggu ibu mertua sy.
Meledaklah bola salju itu dipicu karena ketika ibu mertua mau membantu mengakikahkan anak kami, ibu sy malah banyak minta lg. Ibu sy minta agar harinya diundur beberapa minggu ke depan krn papa sy masih diluar kota. Ibu sy minta kl bisa diadakan di rumah mereka dng pertimbangan nenek sy juga ingin hadir tp krn sudah sepuh jd susah jalan. Ibu sy banyak meminta akan tetapi tidak sedikit pun menemani sy di rumah setelah melahirkan. Justru ibu mertua sy yg slelau menginap di rumah kami, sambil bantu2 saya. Ternyata selama ini ibu mertua sy menahan kesal pada ibu sy yg terlihat cuek pada sy, tidak menemani sy dari mulai melahirkan hingga sy sudah di rumah. Bagi ibu sya itu adalah kewajiban mertua sy. Tp bagi mertua sy seharusnya ibu sy tidak benar2 lepas tangan seperti itu, apalagi mertua sy org yg masih aktif bekerja, sedangkan ibu sy tidak, dan hanya mengurusi adik2 sy yg manja yg sudah besar.
Meledaknya emosi mertua sy juga memicu meledaknya emosi suami sy pada ibu sy. Akhirnya keluarga suami sy semakin bersikap dngin pd keluarga sy, dan suami sy pun memutuskan kontak dengan ibu dan papa sy. Memutuskan utnuk tidak mau berhubungan lg dng mereka. Sy sudah mencoba memediasikan agar suami sy sabar, namun ketika sy mencoba menempatkan diri di posisi suami sy, pasti sy pun ada batas sabarnya. Namun alhamdulillah suami dan keluarga suami sy tetap baik dng saya, sayang kepada sy dan anak sy. Ketika mereka meledak, lagi2 sy harus minta maaf atas kelakuan ibu sy. Sementarra sy tidak bisa menyalahkan ibu sy, entah kenapa, sy merasa berhutang budi juga pada bliau dan sy tidak pantas memarahi bliau. Tp disisi lain sy semakin kurang respek dng keluarga sy. Sy berada di tengah-tengah, bagi sy yg penting sy tidak putus kontak dng keluarga sy ataupun keluarga suami sy, wlaaupun sy harus menyimpan segudang emosi dan kekesalan ini sendirian. Sy takut suatu saat kekesalan pada ibu sy dicurahkan pada sy oleh bumer sy, semoga tidak. Hingga kini, ibu sy kembali menagih kewajiban sy utk membantu mrk. Sy sudah jelaskan panjang lebar keadaan ekonomi sy dan suami, namun nampaknya ibu sy tidak peduli. Intinya bliau tetap mengataakan dulu saja mereka hingga terlunta2 berusaha mencukupi kebutuhan sy, dan skrg mereka berharap sy melakukan yg sama pada mereka. Tp kl dibilang mengharapkan imbalan, bliau tidak mau. Papa sy sebenrnya masih berstatus pegawai di sebuah BUMN, tp sy selalu mendengar keluhan ibu sy kl ekonominya selalu pas2an. Sedangkan ekonomi sy dan suami sebenrnya masih jauh lebih rendah dibanding mereka. Walaupun memang skrh ibu sy masih harus mengkuliahkan adik bungsu sy. Tp apakah wajar kl ibu sy terus berharap kewajiban dr sy seperti itu? Padahal mertua sy saja memaklumi keluarga kami karena suami sy belum bisa memberikan kewajibannya pada ibu mertua sy.
Akhirnya sy terjebak di tengah2. Ibu sy tetap tidak menyadari kesalahannya, suami sy tetap tidak mau menyambung silaturahmi lg dng keluarga sy, sedangkan bumer sy tidak membicarakan hal tsb lagi dan menganggap seolah2 tidak pernah terjadi apa2. Yg jadi masalah kadang ketika ibu sy kangen dengan anak sy, malah jd menyalahkan suami sy yg jadi dingin dan tidak mau mengantar kami dan bertemu dng ibu sy. Saya mau menyuruh suami sy tidak seperti itu lagi, tapi apa daya, permasalahannya ibu sy masih belum menyadari kesalahannya, dan masih menganggap dirinya benar.
Sejujurnya sy bukan ingin membeberkan kburukan ortu sy, hanya ingin sharing, butuh dukungan, alhamdulillah kl ada saran yg berkenan. Makasih ya bunda2 sekalian.
Topik yang mirip 
Ibu Kandung Susah Mengerti Keadaan Anaknya 
